Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ψυχοπαθολογία του μη- μέλλοντος






Οι άνθρωποι της καθημερινότητας αναγκάστηκαν να ζουν όπως μπορούν, χαμένοι στους σκονισμένους δρόμους του τίποτα που απεικονίζει το μέλλον που κανείς δεν μπορεί να το φανταστεί.

Περιμένουν τα ψίχουλα από την αδιαφορία της υπέρ ατλαντικής συμμαχίας, σκάβοντας στοές μέσα στο σώμα τους για να κρύψουν την αγωνία από τους περαστικούς που τους περνάν για ζητιάνους.

Δεν είναι ζητιάνοι, είναι αυτοί που τρέχουν πίσω από την χαρά της σύλληψης και βρίσκονται στο πεζοδρόμιο μακρινών διαδρομών που δεν διακρίνεται το τέλος.

Με τριμμένα μπλουζάκια σκέψεων σκουπίζουν την αδιακρισία της πλουτοπαραγωγικής πλατφόρμας των υποταγμένων συμπεριφορών για να καθαρίσουν τον ορίζοντα από στοιχεία που μπορούν να διαταράξουν το αργοπορημένο μέλλον τους.

Τα πράγματα καθορίζονται από την πρώτη στιγμή. Από την πρώτη στιγμή ο καθένας τοποθετείται απέναντι στο διάκοσμο της καταναλωτικής του αλητείας περιμένοντας να ανοίξει την σάρκα του στα νέα εμφυτεύματα της ευτυχίας.

Ο καθένας ασπάζεται τον καθρέφτη του παραγωγικού τεμαχισμού της μορφής του, αναζητώντας στην άκρη των κυβερνητικών ανακοινώσεων, το νόημα της ζωή του.

Ποιος θα βοηθήσει αυτούς που σέρνονται χωρίς σπλάχνα στις χαρές του αδιόρατου σύμπαντος;

Ποιος, μέσα από τις αλλόφρονες προοπτικές του θανάτου και του κοινωνικού αφανισμού της συλλογικότητας, θα φτάσει μέχρις εδώ για να δώσει το μήνυμα στο είναι της μεταμοντέρνας προσωπικότητας του διασπασμένου, διαλυμένου εαυτού;

Οι μηχανές του πολιτισμού που κουβαλάνε την οικονομία του θανάτου στα σωθικά τους, ναυαγούν στα ρηχά της σιωπηρής αποδοχής και υποταγής, ξερνώντας κομμάτια από καταβροχθισμένες υπάρξεις.

Τις παρατηρώ περιμένοντας το λεωφορείο του μέλλοντος, που μερικοί λένε πως άλλαξε διαδρομή.

Κερεντζής Λάμπρος

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Αξίες Ζωής Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρ
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις