Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο




Του Vassili Salvatorov


Στο λέω με το θράσος των ανθρώπων που πεθαίνουν για σένα

Με τη σημαία μπροστά,

Λάβαρο κάποιων αγώνων που χαράσσουν στη μνήμη

Αντικείμενα όπως το μίξερ, το αυτοκίνητο, ένα ψυγείο

Και –σίγουρα– μια μηλόπιτα με μήλα του Άινταχο.

Πόση δόξα αλήθεια! Επινίκια σε ροζ Cadillac

Με τη φωνή του Eminem για συντροφιά

“I’m gonna fuck you”.
Αμερική λατρεύω να σε μισώ γι’ αυτό που είσαι.

Χλιδάτη πόρνη με λαμπερά φτιασίδια, στήθη σιλικόνης, μνήμες πυριτίου

Και κώλο που λικνίζεται στο σκαμπανέβασμα του χρηματιστηρίου.

Αποκαλύψου! Λάμψε! Σκόρπα τον όλεθρο!

Πάρε τα λάφυρα της νίκης, όλα δικά σου.

Ρίγη απόλαυσης ανάμεικτα με τρόμο που ’χει τη γεύση της βανίλιας

Καθηλώνουν τα πλήθη τη στιγμή που Εσύ βαδίζεις αγέρωχη

Με τη σημαία πάντα μπροστά,

Στο δρόμο που ’ναι σπαρμένος προσδοκίες

Και –φυσικά– φλεγόμενους Δίδυμους Πύργους και καμικάζι.

Μια αναλαμπή

Πυρπολυμένοι φάροι καθοδηγούν τα πλήθη στο επέκεινα.
Δοξάζω εγώ

Δοξασμένη εσύ, Αμερική

Φωτίζεις το δρόμο μου καθώς καίγεσαι ηρωικά,

Οι βόμβες σκάβουν το κορμί σου, σε τραυματίζουν ανεπανόρθωτα.

Όμως εσύ ξέρεις τον πόνο να τον μετατρέπεις σε οργή

Να γλείφεις τις πληγές σου εκδικούμενη και

Να εξαπολύεις τους κεραυνούς σου επί δικαίων και αδίκων όπου γης.

Είσαι μια πόρνη λαμπερή! Μια πόρνη οργισμένη!
Fuck you America σιγοτραγουδώ

Αν και ξέρω πως η φωνή μου θα απαχθεί από το προφανές και το επίκαιρο

Θα παραμείνω άθελά μου βουβός θαυμαστής σου και φίλος

Ακόμα και τώρα που σε μισώ μοιάζει πως σε λατρεύω

Τη σκοτεινή σου δύναμη ελέγχου και θανάτου

Τη νεοτερική σου όψη και την αφέλεια της πίστης σου σε σένα

Ανόητα, αβάσιμα συμπεράσματα που προκύπτουν αβίαστα

Στα χείλη εκείνων που αμφισβητούν κι εκείνων που δοξάζουν

Η πουτάνα δεν γίνεται.

Είναι.
Από την ποιητική συλλογή Fuck you America!, Open Window Press, Σικάγο 2004. Μετάφραση: Μ.Π

Σχόλια

  1. ευχομαι τα καλυτερα για σενα ,τις κρυες νυχτες ακουγα τους ψιθυρους .......... ευχαριστω

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Αξίες Ζωής Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρ
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις