Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.

Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.

Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα,

είναι η ειρήνη....


Ο πατέρας που γυρνάει τ' απόβραδο μ' ένα

φαρδύ χαμόγελο στα μάτια

μ' ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα

κ' οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του

είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που

παγώνει το νερό στο παράθυρο,είναι η ειρήνη.


Όταν οι ουλές απ' τις λαβωματιές κλείνουνστο πρόσωπο του κόσμου

και μες στους λάκκους πούσκαψαν οι οβίδες

φυτεύουμε δέντρακαι στις καρδιές πού

καψε η πυρκαϊά δένει ταπρώτα της μπουμπου και η ελπίδακ' οι νεκροί

μπορούν να γείρουν στο πλευρότους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο

ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους τουκάκου,είναι η ειρήνη.


Ειρήνη είναι η μυρωδιά του φαγητού το

βράδι,τότε που το σταμάτημα του αυτοκίνητου στο

δρόμο δεν είναι φόβος,

τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει

φίλος,

και το άνοιγμα του παραθύρου κάθε ώρασημαίνει ουρανός

γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές

καμπάνες των χρωμάτων του,

είναι η ειρήνη.


Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κ' ένα

βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.

Τότε που τα στάχυα γέρνουν τό

να στ' άλλολέγοντας: το φως, το φως, το φως,

και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως

είναι η ειρήνη.

Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να

γίνουν βιβλιοθήκες,τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από

κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα

τότε που τ' ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ'το σύννεφο

όπως βγαίνει απ' το κουρείο της συνοικίας

φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το

Σαββατόβραδοείναι η ειρήνη.


Τότε που η μέρα που πέρασεδεν είναι μια μέρα που χάθηκε

μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της

χαράς μέσα στο βράδι

κ' είναι μια κερδισμένη μέρα κ' ένας δίκαιος

ύπνοςτότε που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει

βιαστικά τα κορδόνια του

να κυνηγήσει τη λύπη απ' τις γωνιές τουχρόνου

είναι η ειρήνη.


Ειρήνη είναι οι θυμωνιές των αχτίνων στους

κάμπους του καλοκαιριού

είναι τ' αλφαβητάρι της καλοσύνης σταγόνατα της αυγής.

Όταν λες: αδελφέ μου -- όταν λέμε: αύριο θαχτίσου

με

όταν χτίζουμε και τραγουδά

με

είναι η ειρήνη.

Τότε που ο θάνατος πιάνει λίγο τόπο στηνκαρδιά

κ' οι καμινάδες δείχνουν με σίγουρα

δάχτυλα την ευτυχία,

τότε που το μεγάλο γαρύφαλλο του δειλινού

το ίδιο μπορεί να το μυρίσει ο ποιητής κι ο

προλετάριος

είναι η ειρήνη.


Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των

ανθρώπων

είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου

είναι το χαμόγελο της μάνας.

Μονάχα αυτό.

Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη.

Και τ' αλέτρια που χαράχουν βαθειές

αυλακιές σ' όλη τη γης

ένα όνομα μονάχα γράφουν:

Ειρήνη.

Τίποτ' άλλο. Ειρήνη.


Πάνω στις ράγες των στίχων μου

το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον

φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα

είναι η ειρήνη.


Αδέρφια μου,

μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει

όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.

Δώστε τα χέρια, αδέρφια μου,

αυτό 'ναι η ειρήνη.


Γιάννη ΡίτσουΑθήνα,

Γενάρης, 1953

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Αξίες Ζωής Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρ
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις