Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Ο οικουμενικός σκουπιδότοπος


Κοσμικές εξατμίσεις αζώτου, φωσφόρου.
Μπουκάλες οξυγόνου, πλαστικές σακούλες,
εισπνοές και βηξίματα
που οδηγούν σε εγκεφαλικό σύνδρομο.
Εσωτερικές εκρήξεις
κομμάτια συναισθημάτων φόβου,
που ξαπλώνουν πάνω στο βρεγμένο πεζοδρόμιο
Τρύπες από πετούμενα μαζεύουν την υγρασία του δρόμου.
Ο ρυθμός ξεχειλώνει τις κινήσεις μέσα στην στολή τους.

Και να το θύμα!

Απρόσωπο στα σκαλοπάτια του οικουμενικού σκουπιδότοπου,
χωμένο στο κολάρο του 21 αιώνα,
ανεβαίνει στην οθόνη της επικαιρότητας

Και να το θύμα!

Κουρασμένο, σηκώνει την ομίχλη στον κερατοειδή χιτώνα.
Δίπλα του,
το ικριώματα,
τα παραπήγματα ζωής.
Παραπήγματα μέσα στις λάσπες της οικονομίας,
ρουφηγμένα από τις διεθνείς κάμερες πληροφορίας,
Παραπήγματα αιχμάλωτα μέσα στο γυαλί.

Χαμογελαστοί παρουσιαστές του οικουμενικού σκουπιδότοπου στις θέσεις σας!.

Οι πληροφορίες μασάνε το δέρμα του αυτιού.
Το θύμα κοιτά γύρω του σαστισμένο.
Η τελευταία κονσέρβα άφησε το κουτί της,
να το πάρει ο άνεμος και η σκόνη.

Οικονομικά μυαλά βυζαίνουν και βυζαίνονται από το πλήθος.
Χαμογελαστοί
οικονομικοί μπαμπάδες
με κανιβαλικές διαθέσεις,
βρίσκουν τον θυμό μόνο του μέσα στις ερειπωμένες κάμαρες
πάνω στον οικουμενικό σκουπιδότοπο.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Αξίες Ζωής Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρ
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις