Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Ένα Ποίημα
Για Τους Φίλους


Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις, για όλα τα προβλήµατα της ζωής, ούτε έχω απαντήσεις στις αµφιβολίες ή τους φόβους σου, αλλά µπορώ να σε ακούσωκαι να τα µοιραστώ µαζί σου.
Δεν µπορώ ν' αλλάξωτο παρελθόν σου ούτε το µέλλον σου. Αλλά όταν µε χρειάζεσαι θα 'µαι δίπλα σου.

Δεν µπορώ ν' αποτρέψωνα µη σκοντάψεις. Μόνο µπορώ να σου προσφέρω το χέρι µου,για να κρατηθείςκαι να µη πέσεις.
Οι χαρές σου.Οι θρίαµβοί σουκι οι επιτυχίες σου δεν είναι δικά µου. Αλλά χαίροµαι ειλικρινάνα σε βλέπω ευτυχισµένο.
Δεν κρίνω τις αποφάσειςπου παίρνεις στη ζωή. Περιορίζοµαι στο να σε στηρίζω, να σε παροτρύνω και να σε βοηθώ όταν µου το ζητάς.
Δεν µπορώ να σου χαράζω όριαπου µέσα τους οφείλεις να κινείσαι, αλλά σου προσφέρω αυτό το χώρο, τον απαραίτητο για ν’' αναπτυχθείς.
Δεν µπορώ να αποτρέψω τον πόνο σου όταν κάποια λύπη σου σχίζει την καρδιά, αλλά µπορώ να κλάψω µαζί σουκαι να µαζέψω τα κοµµάτια,για να τη φτιάξω από την αρχή.
Δεν µπορώ να σου πω ποιος είσαι ούτε ποιος θα όφειλες να είσαι. Μονάχα µπορώ να σ' αγαπώ όπως είσαικαι να 'µαι φίλος σου.
Αυτές τις ηµέρες σκέφτηκα τους φίλους και τις φίλες µου. Δεν ήσουν ψηλά ούτε χαµηλά ούτε στη µέση. Δεν ήσουν στην αρχή ούτε στο τέλος της λίστας.
Δεν ήσουν το νούµερο ένα ούτε το τελικό, ούτε διεκδικώ να 'µαι πρώτος, δεύτερος ή ο τρίτος στη δική σου.Φτάνει που µε θες για φίλο. Ευχαριστώ που 'µαι αυτό.


Luis Jorge Borges

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Αξίες Ζωής Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρ
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις