Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο


Ω, Εξάρχεια


Πλατεία του κόκκινου μεσημεριού
Και πλατεία της απελπισμένης νύχτας
Πλατεία των παιδιών
Και πλατεία της έρημης μνήμης
Πλατεία χτυπημένη από ροχάλες φοιτητών
Και πλατεία των αδέσποτων σκύλων
Πλατεία της φωτιάς που ζεσταίνει
Και πλατεία της υλικής φτώχιας και της ψυχικής ευφορίας
Πλατεία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και πλατεία της μεθυσμένης ηδονής
Πλατεία της επανάστασης και πλατεία της μοναξιάς
Πλατεία της εξεγερμένης συνείδησης και πλατεία των ωραίων κοριτσιών που ταξιδεύουν
Πλατεία των ωραίων αγοριών με τα τσακισμένα ΜΑΤια
Και πλατεία των χαμένων οραμάτων
Πλατεία των ονείρων μιας ατέλειωτης νύχτας
Ω, Εξάρχεια…πλατεία της καρδιάς που χτυπάει και πλατεία του διαλογισμού της γροθιάς
Ω, πλατεία…(και κάθε πλατεία)…περιφρούρησε την καθαρότητα των βημάτων σου
Εξόρυξε από τους οφθαλμούς σου τα ανοίκεια βλέμματα
Ω, πλατεία , φυλάξου από τους Δαναούς.
Ω, Εξάρχεια…(και κάθε πλατεία)…φυλάξου από τους εξαχρείους.
Ω, πλατεία, δέξου στην αγκαλιά σου τα παιδιά της Εξουσίας
Είναι δικά σου παιδιά
Ω, Εξάρχεια…μεγάλη ανάσα!
Ω, μεγαλειώδεις πλατείες της Ελλάδας των νέων και των παλιών
Αύριο όλα θα είναι καλύτερα
Από τη δική σας οδύνη.

Υ.Γ. Προσέξτε όμως: και η Εξουσία από σας παίρνει δύναμη.

Γ. Κούρτης
φωτό: exarchia. web

Σχόλια

  1. (Ω, πλατεία, δέξου στην αγκαλιά σου τα παιδιά της Εξουσίας
    Είναι δικά σου παιδιά.)
    Καλησπερα παρα πολυ ομορφο,η πλατεια των Εξαρχειων ειναι μια πολυμορφη πλατεια.
    Συγχωρεσε μου ομως την αδυναμια μου να καταλαβω την παραπανω προταση! Θα ημουνα ευγνωμων εαν μπορουσες να μου εξηγησεις τι εννοει ο ποιητης!Καλο βραδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Λαμπιδόνα. Τι λέει ο ποιητής δεν μπορώ να ξέρω, αυτό που εγώ καταλαβαίνω είναι, ότι τα παιδιά της εξουσίας είναι τα παιδιά που γεννήθηκαν μέσα στην εξουσία και αντέδρασαν σε αυτήν. Άρα η αντίδρασή τους είναι γέννημα και θρέμμα της εξουσίας που τα περιβάλλει, δηλαδή των συνθηκών που επικρατούν .Άρα είναι παιδιά της εξουσίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα,η εξουσία ειναι η μήτρα αθλιότητας,ευτελισμού,παραβατικότητας.
    Λαμπρο μου,επικαλουμε την επαγγελματική σου ιδιότητα.
    Τι μπορει να συμβαίνει με την Μονομανία του Πρετεντερη σε σχέση με τον ΣΥΝ.!!!!
    Προσωπικά την αντίδραση αυτή την βρίσκω φοβική!!!
    Δεν αναφερομαι στο υφος του Ανθρώπου,εχει ξεπερασει πλέον τα ορια του ανεκτού,το μόνο που προκαλλεί ειναι αποστροφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τη καλημερα μου για πρώτη φορά που μπαίνω στο "σπίτι σου"....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα με συγχωρήσεις, Taspa, αλλά αποφεύγω τις “άγριες” ερμηνείες για πρόσωπα τα οποία δεν γνωρίζω. Όσο για την εμμονή σύμφωνα με αυτά που λέει ο κ. Νικήτας Καυκιού
    http://www.psyche.gr/psyobsessive.htm
    Οι έμμονες ιδέες είναι ενοχλητικές ιδέες, σκέψεις και εικόνες που μας επιβάλλονται και δεν μπορούμε να τις ελέγξουμε ούτε να απαλλαγούμε από αυτές με τη δύναμη της θέλησής μας.
    Οι ιδέες αυτές παρεμβάλλονται στη σκέψη μας, δεν έχουν πραγματικό νόημα και συνοδεύονται από δυσάρεστα συναισθήματα όπως άγχος, φόβο, ανασφάλεια, αβεβαιότητα και αηδία.
    Συνηθισμένες έμμονες ιδέες:
    Φόβος μόλυνσης από βρωμιά ή ασθένεια.
    Φόβος ότι κινδυνεύει ο εαυτός μας ή κάποιος άλλος.
    Έντονη ανάγκη για ακρίβεια ή τάξη.
    Δυσάρεστες σκέψεις που αφορούν στη σεξουαλικότητα.

    Ρίκη σε ευχαριστώ, περάστε καθίστε, τι θα πάρετε;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ti κρυβει μια πλατεια...εχει τη δικη της ιστορια ο καθε τοπος,χωρος κλπ

    καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σ' αυτούς...

Σ’ αυτούς που αναζητάν το μέλλον  θρηνώντας το παρόν  και   με αυτό τον τρόπο  προσπαθούν  να ξεχάσουν το παρελθόν,   θα ήθελα να τους πω... ότι η μνήμη πάντα θα είναι εκεί να κρατά το νήμα του πόνου προσπαθώντας  μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου να βρει την χαρά.
Αξίες Ζωής Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάρ
Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Αφήνουν το τσιγάρο στο τασάκι και στέκονται γυμνές μπροστά στο καθρέφτη εξετάζοντας τις γραμμές του κορμιού τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα του βιαστή τους Δεν ξέρουν ακόμα το όνομα της σιωπής τους Ανάμεσα σε πόστερ ινδαλμάτων ξανά βάζουν τα εσώρουχά τους και κατευθύνονται στο κοριτσίστικο κρεβάτι Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες Πέφτουν στην αφάνεια κάνοντας βουβά σινιάλα στο σκοτάδι Τυλίγονται τον παρθενικό υμένα και κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια με γυμνές πατούσες αφουγκράζονται τα τριξίματα της νύχτας πίσω από το κλειστό παράθυρο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες δεν ξέρουν τι να προσφέρουν στο βιαστή τους δεν ξέρουν τι να κάνουν την σιωπή τους. Και ο βιαστής και η σιωπή πλησιάζουν από στιγμή σε στιγμή από μέρα σε μέρα από χρόνο σε χρόνο Τα κορίτσια κλειδώνουν τις νύχτες εξαφανισμένα σαν οντότητες φορτωμένα σε φορεία κρυφών γεννήσεων φθάνουν μέχρις εδώ με ένα φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει Τα κορίτσια κλειδώνουν τις