Φύλακες,
δεσμοφύλακες κυλάνε τον χρόνο
λεπτό προς λεπτό
πάνω στο βρώμικο μπετό.
Τον αφήνουν να στάξει
τον ιδρώτα του
πάνω στα πλευρά
του τοίχου.
Στα κάθετα σύνορα με τον κόσμο,
η υγρασία στεγνώνει
τα κίτρινα αποτυπώματά του θύτη.
Το βλέμμα του
χαϊδεύει καθημερινά τον τοίχο,
αφήνει απάνω του
την νοσταλγία του ορίζοντα.
Έπειτα κλειδιά, κλειδαριές
Οι καρδιές φοράνε την ισόβια κάθειρξη
σαν γιορτινό ρούχο
Στο βάθος ματωμένα δειλινά
που κολυμπάνε σε ξεθωριασμένες μνήμες
στο συρματοποιημένο ουρανό
σώματα
που ψάχνουν τα χνάρια
για την υπέρβαση της σιωπής
σώματα που ψάχνουν
την υπέρβαση
της ελευθερίας.
Φύλακες,
δεσμοφύλακες κυλάνε τον χρόνο
λεπτό προς λεπτό
πάνω στο βρώμικο μπετό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου