Την ονειρεύτηκε ζωντανή, θερμή, κρυφή, το μέγεθος γροθιάς, ρουμπινόχρωμης, στο μισόφωτο του ανθρώπινου κορμιού που του έλειπε ακόμα το πρόσωπο και το φύλο. Ονειρεύτηκε τούτη την καρδιά με ανυπόμονη αγάπη, δεκατέσερεις διαυγείς νύχτες. Κάθε νύχτα, την έβλεπε όλο και πιο καθαρά. Δεν την αγγιζε, αλλά περιορίστηκε να την παρατηρεί ή να την δυαλίζει πότε πότε μ΄ένα βλέμμα Την ένιωσε, την έζησε από κοντά και μακρυά κι από πολλές οπτικές γωνίες. Την δέκατη τέτρτη νύχτα κύλισε το δείκτη του απαλά στο μήκος της πνευμονικής αρτηρίας κι έπειτα πάνω σ΄ όλη την καρδιά, μέσα και έξω. Η εξέταση τον ικανοποίησε. Την επόμενη νύχτα αποφάσισε να μην ονειρευτεί. Επειτα πείρε πάλι την καρδιά, επικαλέστηκε το όνομα ενός πλανήτη κι ετοιμάστηκε να οραματιστεί άλλο κύριο όργανο. Πριν περάσει χρόνος έφτασε στο σκελετό, στα βλέφαρα. Το πιο δύσκολο απ' όλα ήταν οι αναρίθμητες τρίχες των μαλιών..........
Χορχέ Λουίς Μπόρχες
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου